Siostrzany pokój...

Mieszkanie na poddaszu ma swoje uroki , ale też wiele z tym problemu.
 Na pewno wnętrza takie zyskują na uroku i klimacie , niestety ciężko tu z funkcjonalnością, no i  ciężko wpasować w taką przestrzeń typowe meble ze sklepu.
Mówię oczywiście o tych poddaszach niskich, bo szczęśliwi posiadacze wysokiego poddasza takich zmartwień nie mają, bądź są one zminimalizowane.

Największym wyzwaniem dla mnie w naszym domu, było urządzenie pokoju na najwyższej kondygnacji, gdzie sufit schodzi aż do podłogi, przez co pokój jest dość wąski. 
Dodatkowo pokój ma aż dwie lokatorki :

Zadanie niełatwe, ponieważ różnica wieku wynosi 12 lat!! (21 i 9 lat)

Trudno pogodzić gusta i potrzeby dziewczyn w tak różnym wieku....

Starsza uwielbia biel i minimalizm w przytulnej wersji, 

a młoda- wiadomo- róż, maskotki, plakaty i ogólny bałagan stylistyczny....

Dlaczego razem?

- Kiedy najmłodsza córka skończyła 6 lat i poszła do szkoły, doszłam do wniosku, że pora wyprowadzić ją z naszej sypialni. Z powodu braku wolnych pokoi- musiała wprowadzić się do którejś ze starszych sióstr.

Ze względu na metraż - padło na pokój osiemnastoletniej wówczas Anety. Fakt, że rozpoczynała właśnie studia i wracała do domu tylko na weekendy, też ułatwił decyzję.

(Wszystkie białe meble w tym pokoju zrobiłam sama, reszta to części składowe meblościanki jaką kupiliśmy po przeprowadzce do tego domu).

Na małej przestrzeni musiałam zmieścić dwa łóżka, biurko, miejsce na bibeloty, no i jeszcze jakieś szafki. Całą sytuację ratuje dosyć obszerna garderoba, która znajduje się po drugiej stronie pokoju.
Cała powierzchnia podzielona jest na trzy "pomieszczenia"

-główny pokój- sypialnio- bawialnia, przedpokój i garderoba.

 Żeby nie wyszedł post tasiemiec, podzieliłam temat na dwie części.

Dzisiaj pokazuję tylko sypialnię.

Aby zmieścić dwa łóżka- wsunęłam jedno pod drugie.
Stolarz dorobił mi nową ramę na kółkach do istniejącego materaca.
W tygodniu, kiedy Justynka jest sama- śpi na górnym łóżku, a w weekendy przenosi się na łóżko 
wysuwane.

Od tego pokoju rozpoczęła się moja przygoda z bielą :))

Tu też wprawiałam się w tapicerowaniu zagłówka :))

Wiklinowy kosz na pranie mojej babci służy do przechowywanie pościeli i koców.

Aby maksymalnie wykorzystać każdy zakamarek pokoju- z jednej strony, przez całą długość pokoju zrobiłam półkę- regalik, która mieści szkolne pomoce obu dziewczyn i jednocześnie jest miejscem na wyeksponowanie niewielkich bibelotów.

Biurko jest zbyt wielkie jak na tę przestrzeń i powinno być białe bo stoi w ciemnym kącie, ale jest pojemne i szkoda było go wyrzucać. Zmiana na mniejsze- białe, to jedno z zadań do zrealizowania (może w tym roku?) 



W pokoju mieszkają jeszcze rybki- każda z nas ma po jednej swojej rybce 
i każda nadała swojej imię :))
Tutaj do zdjęcia pozował- bojownik Justynki- Stefan i mój skalar- Zbysiu :))

Jak widzicie to naprawdę trudna i mała przestrzeń jak dla dwojga.
Starałam się efektywnie wykorzystać każdy skrawek pokoju, mając również na uwadze funkcjonalność i estetykę. Chociaż ciężko mówić o estetyce, kiedy trzeba zmieścić na małej powierzchni tak wiele.

W następnym poście pokażę wam dalszą część pokoju. 

Miłego tygodnia :)